Zespół: Szymon Bocian, Katarzyna Kuś
Eugenika (z greckiego „dobrze urodzony” – zwana też czasem higieną rasy) to ruch społeczny/naukowy dążący do ulepszenia populacji poprzez kontrolowaną hodowlę w celu zwiększenia występowania pożądanych cech dziedzicznych, lub niszczenie niepożądanych cech. Ruch ten powstał na początku XX w., a za jego twórcę uznaje się F. Galtona. Eugenika miała ogromny wkład w historię ludzkości – jej założenia i postulaty ukształtowały prawa jednostki w wielu nacjach świata (np. Nazistowskich Niemczech czy Szwecji).
Eugenicy próbowali rozwiązać trudne bioetyczne problemy, które są wciąż aktualne – np. prokreacja ludzi niepełnosprawnych czy szeroko rozumianych osób patologicznych. Wydaje się, że eugenika pokryła się kurzem podczas wciąż współczesnej dyskusji na tematy naszych wad genetycznych i konsekwencji, które stąd wynikają. Intuicje etyczne dopiero ożywają, gdy w dyskusji padnie słowo „eugenika”, natomiast bez tego pejoratywnego słowa nasze przemyślenia są przytłumione i delikatniej traktują te same problemy. Wydaje się to problematyczne, szczególnie współcześnie, gdy problemy etyczne wynikające z szybko rozwijającej się inżynierii genetycznej wciąż się mnożą, bez jasnych odpowiedzi.
Chcielibyśmy sprawdzić, czy przymiotnik „eugeniczny”, aż tak bardzo wpływa na odbiór tych samych historii o jawnym nawiązaniu do eugeniki, oraz jak odbierane są działania eugeniczne po prawie 30 latach od ostatnich ustaw eugenicznych na świecie (szczególnie w Polsce, gdzie eugenika nie miała aż tak silnego poparcia społecznego, jak w Szwecji czy Ameryce).